Το χωριό δεν μπορούσε να σταματήσει να συζητά την είδηση: Το χωριό δεν μπορούσε να σταματήσει να συζητά την είδηση: Ο Ιβάν επέστρεψε στη γυναίκα του, όχι μόνος του, αλλά με τα παιδιά που του γέννησε μια άλλη γυναίκα… Το χωριό δεν μπορούσε να σταματήσει να συζητά την είδηση: Ο Ιβάν επέστρεψε στη γυναίκα του, όχι μόνος του, αλλά με τα παιδιά που του γέννησε μια άλλη γυναίκα. Κάποτε σου έκλεψε τον άντρα σου και τώρα θα μεγαλώσεις τα παιδιά της;
Η Όλγα δεν ήθελε να ακούσει τέτοια λόγια, ήταν δυσάρεστη και πικραμένη. “Ναι, καταλαβαίνω τι κάνω, αυτά είναι τα παιδιά του συζύγου μου. Ο Ιβάν έχει ήδη χορτάσει και επέστρεψε σε μένα, ενώ η Άννα βρίσκεται σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Δεν την ενδιαφέρει πια τι συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο. Δεν φταίνε τα παιδιά που συνέβη αυτό.
Έχουν έναν πατέρα που σίγουρα δεν θα τα αφήσει να εξαφανιστούν. Και είμαι γυναίκα, δεν έχω δικά μου παιδιά. Οπότε τουλάχιστον εγώ θα φροντίσω αυτά τα ορφανά”, απάντησε η Όλχα στους έκπληκτους γείτονές της.
Είχε συμπαθήσει τον Ιβάν όταν ήταν φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο, άριστη μαθήτρια. Δίδασκε νομικά στο πανεπιστήμιο. Ήταν όμορφος, έξυπνος και ανύπαντρος. Η Όλγα πάντα ονειρευόταν κρυφά να έχει έναν τέτοιο γαμπρό.Αλλά ο Ιβάν φρόντιζε την Άννα, τη γραμματέα. Η Άννα ήταν νέα, αλλά είχε ήδη περάσει έναν αποτυχημένο γάμο. Της άρεσε αμέσως ο Ιβάν και έκανε παρέα μαζί του όσο περισσότερο μπορούσε.
Όμως η Όλγα παρενέβη στη σχέση τους και άρχισε να ενοχλεί τη δασκάλα με την επιμονή της στις φυσικές επιστήμες. Μια μέρα ο Ιβάν την κάλεσε για καφέ. Έτσι γνωρίστηκαν καλύτερα. Η Όλγα ζει στο δικό της διαμέρισμα. Έτσι, προσκαλούσε συχνά τον Ιβάν στο σπίτι της και μαγείρευε νόστιμα δείπνα. Αργότερα, ενώθηκαν και άρχισαν να ζουν σε αυτό το διαμέρισμα.
Αλλά η Άννα δεν τους έδωσε ηρεμία. Η Όλγα είχε το δικό της διαμέρισμα δύο δωματίων, το οποίο της είχε αφήσει η γιαγιά της. Έτσι προσκαλούσε συχνά τον Ιβάν Στεπάνοβιτς για κάτι νόστιμο, το οποίο της άρεσε να φτιάχνει. “Μου πήρες τον αρραβωνιαστικό μου!” φώναξε κάποτε στο διάδρομο του πανεπιστημίου. Αλλά η Όλγα αντέδρασε με χιούμορ: ”
Έπρεπε να είχα κρατήσει τον αρραβωνιαστικό μου στην τσέπη μου. Όλοι στον διάδρομο άρχισαν να γελούν και η Άννα ένιωσε ντροπή, αλλά δεν το έβαλε κάτω: “Δεν θα είσαι ευτυχισμένη μαζί του!” φώναξε κατάμουτρα στην Όλγα. Τα λόγια αυτά ήταν σαν κατάρα. Και έτσι συνέβη. Ο Ιβάν έμενε έξω μέχρι αργά και γύριζε σπίτι αργά. Μάλιστα, περνούσε από την πανεπιστημιακή εστία όπου έμενε η Άννα για να τη συναντήσει.
Αγαπούσε πραγματικά την Άννα, ίσως ήταν ο πρώτος έρωτας της εργένικης ζωής του. Κάποιοι από τους φίλους της συμβούλευαν την Άννα να μην τα παρατήσει και να προχωρήσει μέχρι τέλους, ενώ άλλοι της έλεγαν να ξεχάσει και να ξεκινήσει τη ζωή της από την αρχή. Η Άννα άκουγε αυτές τις κουβέντες, αλλά η καρδιά της της έλεγε το αντίθετο: ας ζήσει με αυτό ή εκείνο το άτομο, αλλά θα είναι δική της.Μια μέρα η Όλγα ανακάλυψε ότι η Άννα ήταν έγκυος. Άρχισε να θυμώνει πολύ γιατί η ίδια δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει παιδιά. Η Άννα γέννησε ένα αγόρι.
Ο Ιβάν σταμάτησε να έρχεται στο σπίτι. Περνούσε όλη την ημέρα με τον γιο του, αγοράζοντας ακριβά ρούχα και παιχνίδια, κάνοντας βόλτες. Όταν έμαθαν ότι η Άννα περίμενε το δεύτερο παιδί της, ο Ιβάν κουράστηκε να τρέχει εδώ κι εκεί. “Θα πάω σ’ αυτήν”, είπε ειλικρινά στην Όλγα. “Τα παιδιά μου είναι εκεί, πρέπει να είμαι μαζί τους. Είσαι έξυπνη, νέα, θα φτιάξεις τη δική σου ζωή. Μην με παρεξηγήσεις. Όταν η Άννα γέννησε το τρίτο της παιδί, η Όλγα συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχε λόγος να κρατήσει άλλο τον σύζυγό της. Αλλά η ζωή είναι απρόβλεπτη.
Συνέβη μια τραγωδία: Η Άννα πέθανε λίγο αργότερα. Στην αρχή, η Όλγα χάρηκε που ο σύζυγός της θα επέστρεφε κοντά της, αλλά στη συνέχεια η καρδιά της γύρισε ανάποδα. Μίλησε με τον Ιβάν και οι δυο τους συμφώνησαν να μεγαλώσουν μαζί τα παιδιά τους. Μαζί με τον Ιβάν, η Όλγα μεγάλωσε τα παιδιά του συζύγου της και του αντιπάλου της.
Δεν έδινε καμία σημασία στα κουτσομπολιά πίσω από την πλάτη της. Τα παιδιά δεν της ήταν άγνωστα, την αποκαλούσαν μαμά και εκείνη τους αποκαλούσε δικούς της γιους. Τώρα η Όλγα έχει όλα όσα ονειρευόταν. Οι δύο μεγαλύτεροι γιοι της έχουν ήδη τις δικές τους οικογένειες και ο μικρότερος γιος της, ο Όλεγκ, μόλις τελειώνει το πανεπιστήμιο. Η Όλγα έχει μεγάλες προσδοκίες γι’ αυτόν λόγω της πατρικής του φύσης. Πιστεύετε ότι η Όλγα έκανε το σωστό;
