Η παιδική μου φίλη μας κάλεσε στο σπίτι της και σκέφτηκα ότι θα ήταν ένας καλός τρόπος να της κάνω επίδειξη, αλλά δεν περίμενα αυτή την τροπή των γεγονότων.

Έφυγα από το χωριό μου πριν από πολύ καιρό, αλλά δεν ήθελα πραγματικά να επιστρέψω, γιατί δεν υπήρχε τίποτα σπουδαίο να κάνω στο χωριό, είχα μια φίλη εκεί, αλλά δεν ήξερα πώς ζούσε εκεί τώρα.

Πάντα μου φαινόταν ότι ήμουν απλά τυχερή που μπόρεσα να φύγω από εκείνο το βάλτο, να ζήσω στην πόλη και να είμαι ευτυχισμένη.

Στην πραγματικότητα, όταν πήγα στο σπίτι της φίλης μου, είδα ότι και η φίλη μου ήταν ευτυχισμένη, παρόλο που η ζωή της ήταν συνηθισμένη και, θα έλεγα μάλιστα, δύσκολη.

Επανεξέτασα τις απόψεις μου για τη ζωή και σκέφτηκα ότι δεν θα κρίνω πλέον κανέναν και δεν θα κοροϊδεύω τίποτα.

Ήμουν μόνη στο σπίτι, ο άντρας μου ήταν στη δουλειά, δεν ήξερα τι να κάνω, ήθελα να πάω για ψώνια με τον άντρα μου, να αγοράσω κάποια μικροπράγματα, αλλά ο άντρας μου είπε ότι θα αργήσει στη δουλειά και πρόσθεσε ότι δεν έπρεπε να τον περιμένω.

Βαριόμουν πολύ και έτσι αποφάσισα να πάω στο μαγαζί που είχαμε κοντά στο σπίτι μας. Στο κατάστημα, κοίταξα ένα γούνινο παλτό, είδα ότι το κοίταζε και μια νεαρή γυναίκα, στη συνέχεια άρχισε να το δοκιμάζει και σκέφτηκα: “Σε τι είδους χωριό ζει αυτή;

Όταν η νεαρή γυναίκα επέστρεψε, έμαθα για την καλύτερή μου φίλη που ζούσε στο χωριό, μιλήσαμε και συνειδητοποίησα ότι είχα αλλάξει πολύ.

Την προσκάλεσα στο σπίτι μου για να της δείξω το σπίτι μου και να την κάνω να με ζηλέψει. Όταν την κάλεσα για καφέ, δέχτηκε με χαρά, ήρθε και όταν μπήκε στο σπίτι, είπε αμέσως ότι όλα ήταν όμορφα τακτοποιημένα και ότι είμαι τυχερή που έχω σύζυγο.

Άρχισα να καυχιέμαι ότι όλα ήταν μια χαρά, ότι πήγαινα συνεχώς σε μαγαζιά και ινστιτούτα ομορφιάς… Η φίλη μου είπε ότι δεν μπορούσε να μείνει άλλο γιατί δεν ήθελε να αφήσει τον άντρα της πεινασμένο.

Προσκάλεσε εμένα, τον άντρα μου και το παιδί μου να περάσουμε τη νύχτα στο σπίτι της, λέγοντας ότι θα ήταν μια καλή δικαιολογία για να επιστρέψω στο χωριό μου.

Αφού πείσαμε τον σύζυγό μου, πήγαμε στο σπίτι της φίλης μου, μπήκα στο απλό σπίτι της, είδα πώς ήταν ευτυχισμένη με κάθε μικρό πράγμα στο σπίτι της και συνειδητοποίησα ότι δεν χρειάζεται να είσαι πλούσιος ή να έχεις επαύλεις για να είσαι ευτυχισμένος.

Ήμουν περήφανη για τα λάθος πράγματα… Αυτό το ταξίδι άλλαξε πολλά μέσα μου.

Related Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *