Ο αδελφός μου και εγώ κληρονομήσαμε σχεδόν το ίδιο χρηματικό ποσό από τη γιαγιά μας, το οποίο ήταν αρκετά μεγάλο.
Αποφασίσαμε να τα ξοδέψουμε με διαφορετικούς τρόπους. Πρόσθεσα κάποιες από τις οικονομίες μου και αγόρασα ένα ωραίο διαμέρισμα δύο δωματίων.
Και ο αδελφός μου πήγε διακοπές με τη φίλη του, την περιέλουσε με ακριβά δώρα, βγήκε σε εστιατόρια και οργάνωσε έναν ακριβό γάμο. Μόνο που η κοπέλα του τον παράτησε λίγο πριν το γάμο. Τώρα νοικιάζει ένα δωμάτιο σε έναν άθλιο κοιτώνα.
Πρόσφατα, όλη η οικογένεια συγκεντρώθηκε για να γιορτάσει την επέτειο του πατέρα μου. Κατά τη διάρκεια του εορτασμού, η μητέρα μου και ο πατέρας μου άρχισαν να θρηνούν για το γεγονός ότι ο αδελφός μου ζει σε τόσο άσχημες συνθήκες.
– “Με κάνει να δακρύζω όταν το σκέφτομαι, κύριε. Μακάρι ο πατέρας σου κι εγώ να μπορούσαμε να σε πάρουμε στο σπίτι μας. Το διαμέρισμά μας είναι πολύ μικρό”, είπε η μητέρα μου κουνώντας το κεφάλι της.
– “Δεν πειράζει, μαμά, καταλαβαίνω ότι δεν μπορείς. Αλλά τι θα γίνει με την αδελφή σου;” ρώτησε ο αδελφός μου. Τελείωσα ήρεμα τη σαλάτα μου, καθώς πολλά ζευγάρια μάτια με κοίταζαν με προσδοκία.
Παραλίγο να πνιγώ από την προσοχή. – “Τι;” Δεν κατάλαβα στην αρχή.- “Νομίζω ότι δεν είναι δίκαιο που εσύ έχεις το δικό σου διαμέρισμα και εγώ μένω σε κοιτώνα. Άσε με να μείνω στο σπίτι σου”, είπε προκλητικά ο αδελφός μου.
Η μαμά και ο μπαμπάς έγνεψαν συγκαταβατικά. Το φρύδι μου ανασηκώθηκε ερωτηματικά. – “Μιλάς σοβαρά τώρα; Εσύ, Σλάβα, είχες τις ίδιες ευκαιρίες να αγοράσεις ένα διαμέρισμα με εμένα.
Επέλεξες να ξοδέψεις τα χρήματά σου διαφορετικά. Εγώ φταίω; Δεν μπορώ και δεν θέλω να σε αφήσω να μπεις στο διαμέρισμά μου.
Είμαι απόλυτα ευτυχισμένη που ζω μόνη μου. Λυπάμαι, αλλά δεν είμαι υπεύθυνος για τις απερίσκεπτες ενέργειες αυτού του νεαρού άνδρα.
Η μαμά και ο μπαμπάς μου άρχισαν να θυμώνουν πολύ που δεν ήθελα καθόλου να βοηθήσω τον αδελφό μου και που ήμουν άκαρδη. Μου δυσανασχετούσαν. Δεν με νοιάζει, γιατί νομίζω ότι έχω δίκιο σε αυτή την περίπτωση.
