Έτυχε να πάω στο μαγαζί με τη φίλη μου, που ήθελε να αγοράσει κάτι. Και εκεί συνάντησα κατά μέτωπο την προξενήτρα μου. – “Τι κάνεις εδώ, συνήθως έρχεσαι για ψώνια τα Σαββατοκύριακα;” ρώτησα.
“Αυτό το Σαββατοκύριακο έχουμε μια μεγάλη γιορτή, το Σάββατο γιορτάζουμε τη γέννηση του εγγονού μας. Έτσι αγοράσαμε τα πάντα, κρέας, γλυκά, λαχανικά. -Γιατί το Σάββατο και γιατί ψωνίζετε για ψώνια και όχι για τα παιδιά;
-Η Λένκα αισθάνεται ακόμα αδύναμη μετά την κεσάρεια, και αποφασίσαμε να την κάνουμε δώρο – να στρώσουμε το τραπέζι. -Περιμένετε πολλούς καλεσμένους; Ναι, θα έρθουν οι αδελφές και οι φίλοι της Ωλένα.
Είναι πολύ παράξενο, αλλά ο γιος μου δεν μου είπε τίποτα για το πάρτι.Ο γιος της και η Olena σχεδίαζαν ένα μωρό εδώ και πολύ καιρό, αλλά δεν τα κατάφεραν. Τρία χρόνια αργότερα, η Ωλένα ανακοίνωσε ότι ήταν έγκυος.
Ήμασταν όλοι τόσο χαρούμενοι, η εγκυμοσύνη πήγε καλά. Μόνο ο τοκετός ήταν δύσκολος, χρειάστηκε να κάνουμε καισαρική τομή.
Μετά το μαιευτήριο, αυτή και το παιδί της μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, όπου έμειναν για μισό μήνα. Και όταν πήραν εξιτήριο, δεν ήταν εγκαίρως για τις διακοπές. Ήταν πολύ νωρίς για την Έλενα, το παιδί ήταν αδύναμο. Ο γιος μου αφιέρωσε όλο το χρόνο του στην οικογένειά του, οπότε αρχίσαμε να επικοινωνούμε λιγότερο συχνά.
Αγόρασα ένα σωρό δώρα για τα γενέθλια του εγγονού μου, αλλά δεν μπορούσα να τον δω. Οι νεαροί γονείς δεν άφηναν κανέναν να μπει στο σπίτι.
Και έτσι αποφάσισαν να γιορτάσουν και δεν με κάλεσαν. – “Είναι μόνο Τετάρτη, υπάρχει ακόμα πολύς χρόνος μέχρι το Σάββατο. Ο γιος μου θα προλάβει να μου τηλεφωνήσει”, με διαβεβαίωσε η φίλη μου. Αλλά δεν ήρθε κανένα τηλεφώνημα.
Έτσι πέρασε η μέρα του γάμου του εγγονού μου και δεν με θυμήθηκαν καν. Την επόμενη εβδομάδα, ο γιος μου με πήρε τηλέφωνο και με ρώτησε για την γκαρνταρόμπα. – “Δεν χρειάζεται να φτιάξετε τίποτα, έχω ήδη προσλάβει έναν τεχνίτη, οπότε η ντουλάπα είναι ήδη συναρμολογημένη. Και υποθέτω ότι με έχετε ξεχάσει.
– “Μαμά, τι συμβαίνει; Δεν σε ξέχασα. -Δεν με κάλεσες καν στη γέννηση του εγγονού σου. -Μαμά, η πεθερά σου σε είδε στο μαγαζί και σου τα είπε όλα. -Αλλά δεν με κάλεσε! -Οι γονείς είναι γονείς επειδή είναι στενοί άνθρωποι.
Είναι προφανές ότι είστε προσκεκλημένοι. Τι περίμενες, μια επιστολή πρόσκλησης; Η γυναίκα μου είναι άρρωστη, το παιδί μου είναι άυπνο και δεν μπορώ να είμαι διχασμένος ανάμεσα σε όλους. Τώρα αναρωτιέμαι ποιος έχει δίκιο: εγώ ή ο γιος μου;
