Ο γιος έφερε ένα κορίτσι με λαμπερά μάτια και είπε ότι θα ζούσε μαζί της γιατί αγαπιόντουσαν. Αν είναι να ζήσουμε μαζί, τότε πρέπει να παντρευτούμε, όπως όλοι οι άνθρωποι.
” “Εντάξει”, συμφώνησε, “θα το κάνουμε αύριο. Και πράγματι, ο Dmitriy υπέγραψε το πιστοποιητικό γάμου με την Olya. Το κορίτσι ήταν πραγματικά ωραίο. Αλλά ο γιος μου είναι γυναικάς. Έχει ήδη γυρίσει το κεφάλι σε περισσότερες από μία κοπέλες και στη συνέχεια την εγκατέλειψε.
Παρά το γεγονός ότι μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο, η Όλια έμαθε να αντιμετωπίζει τη ζωή.
Ήταν έξυπνη και πρακτική σε όλα. Σπούδασε στην Οικονομική Σχολή. Στο τρίτο έτος, βρήκε δουλειά. Μου άρεσε αμέσως η νύφη μου.
Χάρηκα ακόμη και στον εαυτό μου που η Όλια ήταν σαν δική μου. Το κορίτσι με συμπάθησε επίσης. Της άρεσε να μοιράζεται τις σκέψεις της μαζί μου. Μια μέρα γύρισε σπίτι ενθουσιασμένη και είπε:
“Μαμά, πήγα στο γιατρό. Μου είπε ότι είμαι έγκυος.” – Ωραία, κόρη μου! Μην ανησυχείς τόσο πολύ. Θα σε βοηθήσω.
Ο γιος μου δέχτηκε τα νέα με ψυχρότητα. Σαν να μην τον αφορούσαν. Ανησύχησα λίγο γι’ αυτό.Αλλά σκέφτηκα στον εαυτό μου:
“Ίσως έχει κακή διάθεση σήμερα ή κάτι τέτοιο”. Οι μέρες πέρασαν γρήγορα. Η Όλια γεννούσε δίδυμα. Ήταν μεγάλη χαρά για μένα.
Αγαπούσα τα παιδιά. Και αυτές ήταν οι δύο εγγονές μου, η Κάτια και η Ντάσα. Προς μεγάλη μου έκπληξη, ο γιος μου έγινε έξαλλος: “Από πού ήρθε αυτή στο κεφάλι μου;
Τώρα πρέπει να τα ταΐζεις κι εσύ!” ήταν αγανακτισμένος. “Πώς τολμάς να το λες αυτό για τα ίδια σου τα παιδιά; Είναι δικά σου εξ αίματος. Δόξα τω Θεώ που είστε καλά. Δεν έχουμε τίποτα να φάμε;
Ή μήπως δεν έχουμε πουθενά να μείνουμε;” προσπάθησα να τον λογικέψω. Ο γιος μου αποσύρθηκε στον εαυτό του.Άρχισε να κοιμάται στο σαλόνι.
Ήταν σαν η Όλια να του είχε γίνει ξένη. Η σύζυγός του, φυσικά, ένιωσε την αποξένωσή του και προσπάθησε να βελτιώσει τη σχέση – τον καλούσε να πιει τσάι, του ζητούσε να έρθει στο δωμάτιό της. Όμως εκείνος αποδείχθηκε ανάλγητος, τόσο προς τα παιδιά όσο και προς εκείνη.
Η Όλια έκλαιγε συχνά. Μόνο με την άκρη του ματιού μου μπορούσα να πιάσω κρυφά ίχνη δακρύων στο πρόσωπό της. Τη λυπήθηκα πολύ. Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο για μένα. Ο γιος μου είπε ότι το ρήγμα χειροτέρευε.
Υπερασπίστηκα τη νύφη μου. Είπε ότι τα παιδιά και η μητέρα τους θα έπρεπε να μείνουν εδώ γιατί δεν είχαν πουθενά αλλού να πάνε. Ο γιος έφυγε από το σπίτι για αρκετά χρόνια.
Δεν άφησε κανέναν να μάθει γι’ αυτόν. Δεν παραπονέθηκε στην αστυνομία για τα παιδιά του. Ξαφνικά, έλαβα μια κλήση για να εμφανιστώ στο δικαστήριο.
Ο γιος μου αποφάσισε να μοιράσει το σπίτι. Η νύφη μου με καθησύχασε, λέγοντας ότι περίμενε αυτό να συμβεί εδώ και πολύ καιρό. Έτσι, είχε σχεδόν λύσει αυτό το ζήτημα για τον εαυτό της – επένδυσε μέρος του μισθού της σε στέγαση.
Σύντομα μετακομίσαμε σε ένα νέο διαμέρισμα. Ήταν και για μένα μια έκπληξη, γιατί νόμιζα ότι θα με άφηνε να ζήσω τη ζωή μου μόνος στο σπίτι μου.
Εξάλλου, τα εγγόνια μου ήταν ήδη επτά ετών και είχαν τελειώσει την πρώτη δημοτικού. Δεν με χρειάζονταν πλέον. Ωστόσο, η Όλια επέμενε να μετακομίσω μαζί τους, γιατί δεν θα πήγαινε πουθενά χωρίς εμένα. “Είσαι μια νέα, όμορφη γυναίκα.
Θέλω να φτιάξεις μια ζωή για τον εαυτό σου”, της υπαινίχθηκα. Τώρα έχω δύο υπέροχες κόρες και μια μαμά. Δεν χρειάζομαι κανέναν άλλον”, είπε χαμογελώντας η Όλια.
“Έτσι μπήκε στη ζωή μου η κόρη μου και έγινε ο πιο κοντινός μου άνθρωπος στη γη. Ένιωθα ευτυχισμένος με εκείνη στο πλευρό μου.
