Η μητέρα μου ζει στην Ισπανία τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Πήγε εκεί όταν χώρισε με τον πατέρα μου. Σε γενικές γραμμές, μου τηλεφωνούσε μετά από αυτό, με επισκεπτόταν μάλιστα αρκετές φορές το χρόνο.
Όποτε της μιλάς, πάντα έχει προβλήματα και δεν έχει χρήματα. Παρόλο που ξέρω ότι έχει δουλειά και σύζυγο. Με μεγάλωσαν ο πατέρας μου και η γιαγιά μου.
Ο πατέρας μου πέθανε πριν από ένα χρόνο, και πρόσφατα πήραμε τη γιαγιά μου στο σπίτι, επειδή έγινε αδύναμη και δεν μπορεί να διαχειριστεί μόνη της το σπίτι, και είναι πιο ευχάριστο και άνετο για εκείνη μαζί μας. Από τότε, το σπίτι της γιαγιάς μου είναι άδειο.
Πρόσφατα, η μητέρα μου έλεγε όλο και πιο συχνά ότι είναι καλύτερα να γεννήσω στο σπίτι της γιαγιάς μου.Περίμενε σοβαρά να μοιραστώ κάποια από τα χρήματα μαζί της, παρόλο που δεν είχε καμία σχέση με το σπίτι. Αλλά η ιδέα της κληρονομιάς μου φάνηκε λογική.
Η γιαγιά μου χρειάζεται κάποια χρήματα τώρα, και δεν έχουμε πολλά χρήματα στην οικογένειά μας, πρέπει να στηρίξουμε με κάποιον τρόπο τα παιδιά μας. Αλλά όταν επέστρεψα εκεί για να πάρω τα υπόλοιπα πράγματα της γιαγιάς μου, συνειδητοποίησα ότι δεν θα μπορούσα να γεννήσω τίποτα.
Αυτό το σπίτι μου είναι πολύ αγαπητό, εκεί πέρασα τα ευτυχισμένα παιδικά μου χρόνια. Η γιαγιά μου πάντα με δίδασκε να φροντίζω τα πάντα. Αποφάσισα ότι θα έκανα κάποιες μικρές αισθητικές επισκευές σε αυτό το σπίτι και στη συνέχεια θα το χρησιμοποιούσα ως θερινή κατοικία.