“Έψαχνα τα κλειδιά μου όλη μέρα, αλλά δεν μπορούσα να τα βρω πουθενά.” – Mil, μπορώ να πάρω τα κλειδιά σου; Ελπίζω να μη σε πειράζει, γιατί εγώ δεν μπορώ να βρω τα δικά μου, πρέπει να τα έχω σπείρει κάπου”, φώναξα στη γυναίκα μου.
Εκείνη μου έγνεψε καταφατικά προς το σακάκι μου. Πήγα στο διάδρομο- όταν έβαλα το χέρι μου στην τσέπη μου και έβγαλα τα κλειδιά μου, ένα κομμάτι χαρτί έπεσε από την τσέπη μου.
Το σήκωσα και το διάβασα. “Αύριο στις 11:00, τα λέμε στο κέντρο της πόλης κοντά στο καφέ Astra”. Έβαλα το χαρτί πίσω στην τσέπη του σακακιού της γυναίκας μου. Δεν ήθελα να σκέφτομαι το παρελθόν, αλλά για κάποιο λόγο ήθελα να κάνω μια σκηνή.
Η Μίλα καθάριζε το δωμάτιό της και θα πηγαίναμε να επισκεφτούμε τις φίλες της. Σκέφτηκα ότι μπορεί να έκανα λάθος και καλύτερα να ελέγξω ο ίδιος ποιον θα συναντούσε. “Γλυκιά μου, είμαι έτοιμη. Πάμε στους Σεμένοφ, έχουμε αργήσει”, είπε χαμογελώντας η γυναίκα μου.
Φορούσε ένα καινούργιο τιρκουάζ φόρεμα που τόνιζε τα όμορφα γαλάζια μάτια της. “Είμαστε παντρεμένοι πάνω από 15-16 χρόνια και την αγαπώ σαν αγόρι.”
“Μιλ, ας πάμε αύριο στον κινηματογράφο. Έχουμε χρόνια να πάμε εκεί και θέλω να θυμηθώ τα νιάτα μου. Θυμάσαι όταν πήγαμε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο;” “Ω, δεν ξέρω… Δεν νομίζω ότι θα τα καταφέρουμε, υποσχέθηκα στην Κάτια χθες να βοηθήσω σε κάτι. Εντάξει, έλα, πάμε, έχουμε αργήσει.
Μου έλεγε ψέματα. Ποτέ δεν ήξερε πώς να μου κρύψει κάτι. Έγινα πολύ νευρικός. Όταν την επισκεπτόμουν, απαντούσα με αγένεια. Καθίσαμε για όχι περισσότερο από μισή ώρα και ήθελα να επιστρέψω στο σπίτι μου, επικαλούμενος έναν μεγάλο πόνο.
Η Μίλα ήταν ήσυχη. Ήθελε να μείνει, αλλά δεν διαφωνούσε μαζί μου. Όταν γύρισα σπίτι, πήγα κατευθείαν στο κρεβάτι. Το πρωί, ξύπνησα στις 10, η Mila ήταν ήδη ντυμένη και ετοιμαζόταν να φύγει.
Θα γυρίσω σύντομα, μη στεναχωριέσαι”, η Μίλα έφυγε τρέχοντας με ένα φιλί στο μάγουλο.
Ντύθηκα γρήγορα και την ακολούθησα. Όταν μπήκα στο καφέ Astra, είδα ένα πλήθος ανθρώπων να φωνάζουν “Συγχαρητήρια! Συγχαρητήρια!”.
Η Μίλα έτρεξε προς το μέρος μου και με φίλησε και δεν κατάλαβα. Προσπάθησα να της εξηγήσω για το σημείωμα, για το τι είχα σκεφτεί για την προδοσία.
“Γλυκιά μου, σήμερα είναι η επέτειος του γάμου μας. Ήξερα ότι θα το ξεχνούσες ως συνήθως, γι’ αυτό αποφάσισα να σου κάνω ένα κόλπο και να σου κάνω έκπληξη. Της ήμουν ευγνώμων γι’ αυτό το δώρο. Δεν ξέχασα ποτέ ξανά την επέτειο του γάμου μου.
