Ο Άρτεμ αποφάσισε να βοηθήσει μια παράξενη ηλικιωμένη κυρία να μεταφέρει τα πακέτα της στο σπίτι. Έξω επικρατούσε κρύος φθινοπωρινός καιρός και παρατήρησε μια ηλικιωμένη γυναίκα που πάλευε να κουβαλήσει μια βαριά τσάντα. Το εξαντλημένο της πρόσωπο και η στραβωμένη της πλάτη του είπαν ότι χρειαζόταν βοήθεια. Χωρίς δισταγμό, ο Αρτέμ την πλησίασε και τη ρώτησε: “Άσε με να σε βοηθήσω, γιαγιά”. Η γιαγιά κοίταξε έκπληκτη τον νεαρό άνδρα και έγνεψε με ευγνωμοσύνη. Χαμογέλασε ντροπαλά και ο Άρτεμ συνειδητοποίησε ότι ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος. Πήρε την τσάντα στα χέρια του και περπάτησαν προς το σπίτι της γιαγιάς του. Στη διαδρομή ήταν σιωπηλοί. Ο Αρτέμ ήθελε να τη ρωτήσει για τη ζωή της, αλλά κάτι τον εμπόδισε.
Ένιωσε μέσα του ότι έκρυβε ένα μυστικό. Τελικά, έφτασαν σε ένα μικρό ξύλινο σπίτι με έναν όμορφο κήπο. “Σ’ ευχαριστώ, αγαπητό μου αγόρι”, είπε η γιαγιά του, με βαθιά ευγνωμοσύνη στη φωνή της. “Δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω χωρίς τη βοήθειά σου”. Ο Αρτέμ χαμογέλασε και απάντησε: “Παρακαλώ, θα ήταν λάθος να περάσω και να μη σε βοηθήσω. Με βοήθησες κι εσύ, αν και μπορεί να μην το καταλαβαίνεις”. Η γιαγιά τον κοίταξε έκπληκτη και τον ρώτησε: “Πώς θα μπορούσα να σε βοηθήσω, νεαρέ;” Ο Αρτέμ απάντησε σκεπτόμενος: “Με βοήθησες να δω την αληθινή καλοσύνη και τη συμπόνια. Στις μέρες μας υπάρχει τόσο πολύ άγχος και ένταση που συχνά ξεχνάμε τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή – να βοηθάμε ο ένας τον άλλον και να είμαστε πιο ευγενικοί”. Η γιαγιά αγκάλιασε σφιχτά τον Αρτέμ και δάκρυα χαράς έλαμψαν στα μάτια της.
“Σας ευχαριστώ, αγαπητή μου. Είσαι σαν άγγελος που μου έστειλε ο ουρανός. Ναι, χρειαζόμαστε περισσότερες τέτοιες ευγενικές καρδιές στον κόσμο μας”. Μετά από αυτή τη συνάντηση, ο Άρτεμ άρχισε να βοηθάει τους άλλους πιο συχνά και να δίνει προσοχή σε όσους χρειάζονται υποστήριξη. Η γιαγιά του έγινε μάλιστα καλή του φίλη και περνούσαν συχνά χρόνο μαζί, ανταλλάσσοντας ιστορίες ζωής και σοφία. Έτσι, μια τυχαία συνάντηση με μια άγνωστη γιαγιά άλλαξε τη ζωή του Artem.
Βρήκε τη δύναμη τόσο για λόγια όσο και για καλές πράξεις. Και στο σπίτι της γιαγιάς του βρήκε χαρά και ζεστασιά, την οποία έδινε σε όλους γύρω του. Η ιστορία τους έγινε παράδειγμα αληθινής καλοσύνης και συμπόνιας για πολλούς ανθρώπους και όλοι όσοι συνάντησαν τον Artem και τον νέο του φίλο ένιωσαν ότι υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο
