Ο πατέρας της Μάσα πέθανε πριν από δύο χρόνια. Η μητέρα της πήρε βαριά αυτή την απώλεια και μετά το θάνατο του συζύγου της δεν ήταν ο εαυτός της. Συχνά μύριζε αλκοόλ, δεν φρόντιζε τις κόρες της και δεν φρόντιζε ούτε τον εαυτό της. Η Μάσα έπρεπε να φροντίζει τη μικρότερη αδελφή της. Ήταν πολύ μικρή και η Μάσα ήξερε πώς να αντιμετωπίζει τα παιδιά από το σχολείο.
Η Μάσα είχε μεγαλεπήβολα σχέδια για το μέλλον: Θα τελειώσω το σχολείο και μετά το πανεπιστήμιο και μετά θα ζήσω μόνη μου. Ήρθε η ώρα να κάνει αίτηση για το κολέγιο και η Μάσα μπήκε. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν η υπογραφή της μητέρας της για να μπορέσει να μείνει στην εστία. Αλλά τότε η μαμά θύμωσε: “Όχι κοιτώνες, λέσχες, χοροί κ.λπ.
Είσαι εδώ για να σπουδάσεις, όχι για να διασκεδάσεις. Η Μάσα αναστατώθηκε πολύ, είχε περάσει όλη την παιδική της ηλικία φροντίζοντας το παιδί της και πίστευε ότι τουλάχιστον στα νιάτα της θα είχε χρόνο να χαλαρώσει, όπως όλοι οι νέοι.
“Αν φύγεις από το σπίτι και σταματήσεις να φροντίζεις την αδελφή σου, απλά θα αυτοκτονήσω”, είπε η μητέρα της. Αυτά τα λόγια τρόμαξαν πολύ τη Μάσα, οπότε έκανε ό,τι της έλεγε η μητέρα της. Δεν καταλάβαινε πλέον αν η μητέρα της τα έλεγε αυτά επειδή τα εννοούσε πραγματικά ή επειδή ήταν μεθυσμένη.
Ενώ σπούδαζε στο κολέγιο, η Μάσα έγραψε τη μικρότερη αδελφή της σε έναν παιδικό σταθμό. Πήγαινε η ίδια σε όλες τις συναντήσεις και τις διακοπές. Είπε ότι η μητέρα της ήταν υποτίθεται πολύ απασχολημένη. Τελικά, ήρθε η πιο σημαντική μέρα και η Μάσα έγινε 18 ετών.
Τώρα η Μάσα έχει το δικαίωμα να επιλέξει πού και πώς ζει. Με τέτοια καλά νέα, η Μάσα πήρε την αδελφή της από τον παιδικό σταθμό και πήγαν σπίτι τους ευτυχισμένοι. Τότε τηλεφώνησε ένας τοπικός αστυνομικός: –
“Μαρία, έλα αμέσως στο αστυνομικό τμήμα για αναγνώριση. – “Τι συνέβη;” -Η μητέρα σου χτυπήθηκε κατά λάθος από ένα αυτοκίνητο. Πέθανε στο σπίτι. Και τότε η Μάσα ένιωσε τόσο φοβισμένη για πρώτη φορά στη ζωή της. Θυμήθηκε το χαλί στο οποίο περπατούσες. Ήταν πολύ ατμοσφαιρικό. –
“Το μόνο πράγμα που με καθησυχάζει τώρα είναι ότι δεν χρειάζεται να ανησυχώ μήπως κάποιο είδος κηδεμονίας επηρεάσει τις αποφάσεις των καλλιτεχνών.
