Βρίσκομαι σε άδεια μητρότητας για λίγο περισσότερο από ένα χρόνο. Εργαζόμουν ως δικηγόρος και έχω επίσης πτυχίο στην παιδαγωγική της πρώιμης παιδικής ηλικίας.
Κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας κρίσης, ο σύντροφός μου έχασε τη δουλειά του και δυσκολεύτηκα να βρω δουλειά, οπότε έπιασα προσωρινά δουλειά ως δασκάλα σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο.
Στην αρχή, η δουλειά μου επαινέθηκε και ανέπτυξα καλές σχέσεις τόσο με τα παιδιά όσο και με τους συναδέλφους μου.
Ωστόσο, η ατμόσφαιρα άλλαξε όταν ο προϊστάμενός μου άρχισε να μου φέρεται ψυχρά, αν και δεν εξέφρασε άμεσα παράπονα.
Πρόσφατα έμαθα ότι είχε βρεθεί αντικαταστάτης και, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι δεν θα επηρεαζόμουν, όταν κοίταξα το νέο ωρολόγιο πρόγραμμα παρατήρησα μείωση του αριθμού των μαθημάτων – κάτι που φυσικά θα μείωνε τις αποδοχές μου.
Παρά την αγάπη μου για τα παιδιά μου, δεν μπορώ να εργαστώ με μειωμένο μισθό, καθώς η οικονομική μου κατάσταση είναι ήδη κακή, και το παιδί μου στο σπίτι με αναζητά πολύ.
Και τώρα διχάζομαι μεταξύ του να φύγω με αξιοπρέπεια ή να περιμένω να με πετάξουν έξω. Και αυτό το δίλημμα δεν μου δίνει ψυχική ηρεμία.
