Ο σύζυγός μου και εγώ εργαζόμαστε στο εξωτερικό στη Γερμανία εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια. Το 2015, χάσαμε και οι δύο τις δουλειές μας και δεν μας καταβλήθηκε ποτέ ο μισθός μας, εκτός από μερικές άθλιες χιλιάδες γρίβνα. Είχαμε όμως παιδιά να ταΐσουμε, να ντύσουμε και να μεγαλώσουμε.
Δεν υπήρχε άλλη διέξοδος από το να πάμε να δουλέψουμε. Ο σύζυγός μου, ο Petro, βρήκε δουλειά ως οδηγός φορτηγού, ταξιδεύοντας σε όλη την Ευρώπη, και εγώ άρχισα να εργάζομαι ως συσκευαστής σε ένα εργοστάσιο. Στην αρχή, σκέφτηκα ότι θα ήταν προσωρινό – ένα ή δύο χρόνια, θα μαζεύαμε κάποια χρήματα και θα επιστρέφαμε.
Αλλά τελικά, χρειάστηκαν δέκα ολόκληρα χρόνια. Συνηθίσαμε αυτόν τον ρυθμό ζωής. Αλλά ποτέ δεν ξεχάσαμε τα παιδιά μας. Αγοράσαμε ένα διαμέρισμα για τη μεγαλύτερη κόρη μας και κάναμε μια ωραία ανακαίνιση. Ο γιος μου έμεινε στο σπίτι μας και έφερε εκεί τη γυναίκα του.
Η νύφη μου Khrystyna αποδείχθηκε μια υπέροχη οικοδέσποινα και μητέρα. Όπως πολλοί άλλοι μετανάστες εργάτες, στέλναμε χρήματα και τρόφιμα στα παιδιά μας και δώρα για τα εγγόνια μας. Τώρα έχουμε δύο ενήλικες γιους που υπηρετούν. Ο Petro δεν μπορεί να ταξιδέψει στο εξωτερικό λόγω της κατάστασης της υγείας του. Πρόσφατα, ο Andriy και ο Mykola, ο γιος μου και ο γαμπρός μου, πήγαν διακοπές και ο σύζυγός μου και εγώ αποφασίσαμε να έρθουμε στην Ουκρανία για τις διακοπές.
Φέραμε δώρα, γλυκά και ένα μεγάλο χρηματικό ποσό – 10 χιλιάδες ευρώ. Θέλαμε να εξετάσουμε τις επιλογές για την αγορά ενός σπιτιού ή την επένδυση σε μια επιχείρηση, ώστε τα χρήματα να αρχίσουν να αποφέρουν εισόδημα. Όταν φτάσαμε, η Χριστίνα και ο Άιρα είχαν ετοιμάσει ένα υπέροχο δείπνο και η αδελφή του Πέτρου, η Όλγα, ήρθε να μας επισκεφθεί.
Η σχέση μας μαζί της ήταν πάντα τεταμένη. Δεν αναζητά σταθερότητα, εργάζεται ως ταμίας, ζει στο διαμέρισμα της μακαρίτισσας μητέρας της και δεν υπήρξε ποτέ υπεύθυνη.
Ο Πέτρος παραιτήθηκε από το μερίδιό του στην κληρονομιά για να διατηρήσει τη σχέση του με την αδελφή του, αλλά αυτό δεν βοήθησε. “Έχεις γίνει τόσο όμορφη με τη νέα σου δουλειά!” άρχισε αμέσως η Όλγα, κατακλύζοντάς με με κομπλιμέντα. “Ευχαριστώ”, απάντησα σύντομα, προβλέποντας αυτό που θα ακολουθούσε. “Φυσικά, ζεις στη Γερμανία σαν παράδεισος.
Η Εύρηκα πέφτει κατευθείαν στην αγκαλιά σου! Κι εγώ εδώ καμπουριάζω για ένα πενταροδεκάρα. Μετά από κάποια σύντομα παράπονα, η Όλγα μπήκε στο θέμα: “Χρειάζομαι κάποια χρήματα.
“Τι θέλεις να αγοράσεις;” ρώτησα, αν και ήξερα ήδη. “Μια γεννήτρια. Μια τόσο καλή, ισχυρή. Κοστίζει μόνο 35 χιλιάδες γρίβνια. Θα μπορούσαμε να αντέξουμε οικονομικά να τη βοηθήσουμε, αλλά αποφασίσαμε ότι θα σταματήσουμε να ικανοποιούμε τις ιδιοτροπίες της.”
“Μπορούμε να σου δώσουμε 10.000”, είπα. “Αυτά είναι αρκετά για ένα καλό μοντέλο. Κοιτάξτε την Κριστίνα – είναι αρκετά για λίγες ώρες δουλειάς.” “Λυπάσαι την αδελφή σου;” Η Όλγα ήταν αγανακτισμένη. “Δεν πρόκειται για λύπηση”, απάντησα ήρεμα. Και ξέρουμε ότι δεν θα πάρεις πίσω τα χρήματα.
Η Όλγα έγινε κόκκινη από θυμό και μου το πέταξε κατάμουτρα: “Έτσι σε έχουν χαλάσει τα κέρδη σου! Δεν μπορείς να βοηθήσεις ούτε την ίδια σου την αδελφή!” Δεν άντεξα: “Τι σε κρατάει εδώ; Έλα μαζί μας στη Γερμανία, θα δεις πώς βγαίνουν αυτά τα λεφτά εκεί! Η αδελφή της Πέτρας σηκώθηκε και έφυγε, χτυπώντας την πόρτα. Μετά από αυτό, οι συγγενείς μας έμαθαν γρήγορα τι είχε συμβεί.
Ευτυχώς, η θεία μου μας υποστήριξε γιατί καταλαβαίνει πως η Όλγα συνηθίζει να εκμεταλλεύεται την καλοσύνη μας. “Δεν καταλαβαίνω πώς μπορούν οι άνθρωποι να πιστεύουν ότι τα χρήματα από τα κέρδη είναι εύκολα. Εξάλλου, δουλεύουμε μέχρι τελικής πτώσεως, καταστρέφοντας την υγεία μας για να εξασφαλίσουμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Γιατί αυτό προκαλεί μόνο φθόνο και δυσαρέσκεια;
