Αυτή η ιστορία συνέβη πριν από μερικά χρόνια στην κοινότητα του κήπου μας. Όλοι οι γείτονες ήρθαν να δουν αυτό το “θαύμα”. Η οικογένεια αποφάσισε να αγοράσει ένα μικρό εξοχικό στην όχθη της λίμνης. Υπέγραψαν τα έγγραφα με τον πρόεδρο του συλλόγου και έδωσαν τα χέρια.
Αλλά ξαφνικά μια θεία, η πρώην ιδιοκτήτρια του εξοχικού, τους θύμισε τον φούρνο και τον βραστήρα που θα ήθελε να πάρει μαζί της. Φυσικά, οι νέοι ιδιοκτήτες δεν είχαν αντίρρηση. “Θα σας φέρω εγώ ο ίδιος τα κλειδιά, ώστε να μπορείτε να έρθετε από την πόλη”.
Τίποτα δεν έδειχνε να προμηνύει προβλήματα, αλλά δεν ήταν έτσι. Μια εβδομάδα αργότερα, το όμορφο σπιτάκι μετατράπηκε σε ερείπια. Τα πλαστικά παράθυρα, η επένδυση, τα μεταλλικά κεραμίδια – όλα εξαφανίστηκαν. Δεν υπήρχαν ούτε πρίζες ούτε λινέλαιο.
Το σπίτι, όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν φτιαγμένο από φιλική προς το περιβάλλον ξυλεία πεύκου, όπως αναγραφόταν στην αίτηση, αλλά από στρωτήρες, με τους οποίους χτίζονταν όλα τα σπίτια. Η ιστορία τελείωσε καλά. Οι νέοι ιδιοκτήτες αρνήθηκαν κατηγορηματικά να δεχτούν τα απογυμνωμένα υλικά.
Πραγματοποιήθηκε πλήρης αξιολόγηση των υπόλοιπων σκουπιδιών. Ο πρώην ιδιοκτήτης, προκειμένου να αποφύγει τη φυλάκιση για διακεκριμένη κλοπή, προχώρησε σε διακανονισμό και αποζημίωσε όλες τις ζημιές. Ως αποτέλεσμα, αποδείχθηκε ότι η πρώην ιδιοκτήτρια ήταν αρκετά ανόητη ώστε να χαρίσει το οικόπεδο με το εξοχικό της των 6 στρεμμάτων.
Τώρα υπάρχει ένα υπέροχο, καινούργιο σπίτι εδώ, όπου μπορείτε να ζήσετε ακόμα και το χειμώνα. Οι παλιοί στρωτήρες χρησιμοποιήθηκαν για να ανάψουν το τζάκι.
Το πιο αστείο όμως ήταν η δήλωση της θρασύτατης θείας – οικοδέσποινας: “Πώς με βρήκατε; Δεν σας είπα τη διεύθυνση, πέταξα τον χάρτη που μιλούσαμε”! Η θρασύτατη θεία δεν σκέφτηκε καν το γεγονός ότι το συμβόλαιο αγοράς περιείχε όλα τα στοιχεία του διαβατηρίου.
