Η κόρη μου περιμένει το δεύτερο παιδί της. Ήμουν αντίθετη την πρώτη φορά, αλλά δεν μπορώ να αντέξω ένα δεύτερο παιδί. Το θέμα είναι ότι η κόρη μου ζει με τον έγγαμο σύζυγό της σε νοικιασμένο διαμέρισμα. Δεν θέλουν να παντρευτούν, ή μάλλον, ο άντρας δεν θέλει να παντρευτεί, λέει:
“Γιατί χρειαζόμαστε σφραγίδα στο διαβατήριό μας όταν ζούμε τόσο καλά; Δεν έχω τίποτα εναντίον του, αλλά έχουν ήδη ένα παιδί τριών ετών και το δεύτερο είναι καθ’ οδόν. Επιπλέον, η κόρη μου παραιτήθηκε από τη δουλειά της μετά τη γέννηση του πρώτου τους παιδιού, και ο κοινός μου σύζυγος δεν έχει σταθερή δουλειά
. Ζουν σε συνθήκες φτώχειας, με δυσκολία τα βγάζουν πέρα, και τώρα έχουν και δεύτερο παιδί. Η κόρη ήξερε καλά πώς αισθανόμουν για την οικογένειά της και μου έκρυψε την εγκυμοσύνη της μέχρι τέλους.
Όταν προσπάθησα να της μιλήσω γι’ αυτό, να της εξηγήσω ότι δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά ένα δεύτερο παιδί αυτή τη στιγμή, η κόρη μου άρχισε να με κατηγορεί, λέγοντας ότι δεν είχα κανένα λόγο στο θέμα, γιατί ενώ άλλες γιαγιάδες πρόσεχαν τα εγγόνια τους, εγώ δεν ενδιαφερόμουν καν για το παιδί. Ναι, δεν είχα χρόνο να κάτσω με τον εγγονό μου επειδή εργάζομαι, αλλά κάθε μήνα τους βοηθούσα οικονομικά.
Μερικές φορές τους έδινα χρήματα ως δώρο για να κάνω την κόρη μου να νιώσει λιγότερο αμήχανα, να αγοράσω τρόφιμα και πάνες για το μωρό. Εκείνη και ο κοινός της σύζυγος δεν έχουν καταφέρει τίποτα σε αυτή τη ζωή, ζουν σε συνθήκες φτώχειας, και φταίω εγώ;
Η ηλίθια κόρη μου δεν καταλαβαίνει ότι αν ο σύζυγός της φύγει ξαφνικά από την οικογένεια, δεν θα της μείνει τίποτα. Δεν θα ήταν καλύτερα να πάει να δουλέψει και να αγοράσει ένα διαμέρισμα αντί να κάνει ένα δεύτερο παιδί;
Δεν μπορώ να τα πω όλα αυτά στην κόρη μου: με κατηγορεί και λέει ότι δεν χρειάζεται τη βοήθειά μου. Λοιπόν, εντάξει, δεν θα πάρει ούτε δεκάρα παραπάνω, ας δούμε τι της επιφυλάσσει το μέλλον. Θα έρθει τρέχοντας σε μένα με δύο παιδιά ούτως ή άλλως…
