Ζω μόνη μου στο διαμέρισμα τριών δωματίων. Ο σύζυγός μου με άφησε πριν από μερικά χρόνια και τώρα νιώθω πολύ μόνη. Μερικές φορές είμαι σαν λύκος – κάθομαι δίπλα στο παράθυρο και κοιτάζω το φεγγάρι και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ουρλιάζω. Έχω έναν μοναχογιό που είναι παντρεμένος εδώ και 10 χρόνια.
Έχω δύο πανέμορφα εγγόνια και μια νύφη με την οποία δεν έχω καμία σχέση. Και αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο δεν επικοινωνώ με τον γιο μου και τα εγγόνια μου. Η νύφη μου κάποτε με προσέβαλε. Στη συνέχεια όλα ήρθαν μαζί και μάλωσε μαζί μου- δεν έφταιγα εγώ.
Αλλά η προσβολή της δεν μας επιτρέπει να συνεχίσουμε την προηγούμενη επικοινωνία με την οικογένειά μου. Ούτε ο γιος μου, ούτε τα εγγόνια μου, ούτε η νύφη μου έρχονται συχνά στο σπίτι μου. Και όταν έρχονται, είναι για 10 λεπτά. Ζήτησα περισσότερες από μία φορές να φέρω τα εγγόνια μου, αλλά το μόνο που άκουσα ήταν:
“Μαμά, δεν μπορούμε”. Τα παιδιά πηγαίνουν σε διαφορετικά τμήματα και συλλόγους, οπότε δεν έχουν χρόνο για τη γιαγιά τους. Αλλά τα παιδιά χρειάζονται τη γιαγιά τους, πώς γίνεται να μην το καταλαβαίνουν αυτό; Αν ο λόγος είναι ότι η νύφη μου με επέλεξε για σύζυγό της, είμαι έτοιμη να ζητήσω συγγνώμη.
Είμαι έτοιμη να κάνω τα πάντα για να έρθουν κοντά μου ο γιος μου και τα εγγόνια μου. Έχω κουραστεί να είμαι μόνη μου, δεν αντέχω άλλο.Πώς γίνεται να μην το καταλαβαίνουν αυτό; Δεν έχω κανέναν, κανείς δεν θα έρθει να με βοηθήσει αν μου συμβεί κάτι. Η νύφη μου πρέπει να με καταλάβει: μια μέρα θα γίνει και αυτή πεθερά.
Πρέπει να με καταλάβει τώρα, για να μην επαναλάβει τα λάθη μου, γιατί και αυτή θα γίνει κωδικοποιητής αργότερα, όπως κι εγώ. Παρακαλώ βοηθήστε με. Δεν ξέρω πώς να διορθώσω την κατάσταση. Έχω ήδη συνειδητοποιήσει ότι έκανα λάθη στο παρελθόν, αλλά είμαι έτοιμη να αλλάξω. Απλά δεν καταλαβαίνω ποιος με χρειάζεται πια. Ο γιος μου δεν θέλει να μου μιλήσει. Συμπεριφέρεται σαν να μην είμαι η μητέρα του. Νομίζω ότι όλα αυτά τα έκανε η γυναίκα του.
