Μερικοί άνθρωποι δεν είναι τόσο τυχεροί από τη γέννησή τους – δεν γεννιούνται όλοι με ένα χρυσό κουτάλι στο στόμα. Ο ξάδελφός μου τελείωσε το σχολείο και πήγε στο πανεπιστήμιο. Εκεί γνώρισε έναν άντρα και τον ερωτεύτηκε παράφορα. Ή έτσι νόμιζε τότε.
Σχεδίαζε ήδη το μέλλον της και ήθελε να τον παντρευτεί. Αλλά ο νεαρός άνδρας δεν είχε τόσο σοβαρές προθέσεις. Δεν επρόκειτο να την παντρευτεί. Αλλά η μοίρα είχε τα δικά της σχέδια. Όταν έμεινε έγκυος, βρισκόταν ήδη στο δεύτερο έτος του πανεπιστημίου. Αποφάσισε να μοιραστεί τα καλά νέα με τον φίλο της.
Ωστόσο, είπε ότι δεν είχε καμία σχέση με αυτό και απλά εξαφανίστηκε από τη ζωή της προς άγνωστη κατεύθυνση. Επέστρεψε στο σπίτι της και ήταν λυπημένη και καταθλιπτική για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αποφάσισε όμως να αποκτήσει ένα παιδί, παρ’ όλα αυτά. Ίσως ο φίλος της να αποφάσιζε να την παντρευτεί μετά τη γέννηση του γιου της. Άρχισε να ζει για την ευχαρίστηση. Άλλοι άνδρες εμφανίστηκαν στη ζωή της. Μετά τη γέννηση του παιδιού της, τον εγκατέλειψε και, αφήνοντάς τον στο μαιευτήριο, τον ξέχασε.
Το αγόρι υιοθετήθηκε, ήταν τυχερό που είχε θετούς γονείς… Ανατράφηκε σε έναν αξιοπρεπή και μορφωμένο άνθρωπο. Μεγάλωσε να είναι ευγενικός και γενναίος, τίμιος και υπάκουος. Όταν τελείωσε το σχολείο, κατάφερε να ανοίξει τη δική του επιχείρηση και άρχισε να κερδίζει πολλά χρήματα.
Με την πάροδο του χρόνου, το εισόδημά του άρχισε να πολλαπλασιάζεται. Μια μέρα, η βιολογική του μητέρα ήρθε σε αυτόν και του ζήτησε να τη βοηθήσει, να τη στηρίξει και να της αγοράσει ακόμη και ένα διαμέρισμα, λέγοντας ότι ήταν μητέρα και ότι έπρεπε να φροντίσει τη μητέρα του.
Εκείνος αρνήθηκε. Η υπόθεση πήγε στο δικαστήριο. Ως αποτέλεσμα, το δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να τον πλησιάσει σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων. Πιστεύετε ότι αυτή η απόφαση ήταν δίκαιη;
